De Birkebeiner en de Vasaloppet zijn 2 marathons die je als echte langlaufer gedaan moet hebben. Deze twee marathons hebben een echte langlaufgeschiedenis! Lees snel hoe de deelnemers de eerste editie van de onze reis naar de Birkebeiner beleefde.
Het ontstaan van de Birkebeiner
De Birkebeiners waren een groepering in Noorwegen die zo genoemd werden omdat hun schoeisel gemaakt was van Berkenschors. Hun toekomstige koning, Haakon (IV) Håkonsson, dreigde gevangen genomen te worden door de Bagli’s, de tegenstanders van de Birkebeiners.
De twee sterkste krijgers, Torstein Skevla en Skjervald Skrukka, wisten door een sneeuwstorm het 2 jarige koningskind in veiligheid te brengen. Ter ere van deze redding is de Birkebeinerrennet ontstaan. Een tocht van 54 kilometer met een rugzak van 3,5 kilo op je rug. De rugzak symboliseert het gewicht van het koningskind.
De omgeving rond Lillehammer, waar we langlaufen tijdens de Birkebeinerreis, is misschien wel de mooiste van de hele wereld. - Machiel Ittmann
Een goed verblijf
We zaten in uitstekende hutten in Nordseter. Een prima basis met een luxe hut inclusief sauna en houtkachel. Hoewel het de hele week niet echt koud was, wist Rob de temperatuur in de hut op saunatemperatuur te stoken met de houtkachel. Als je in Noorwegen bent wil je natuurlijk ook een vuurtje stoken!
Vanuit Nordseter is er een ongelooflijk loipenetwerk richting Sjusjoen en Pellestova. We konden vanuit onze hutten direct de loipe op en hebben schitterende tochten gelopen ter voorbereiding van de Birkebeiner. Het weer werd gedurende de week steeds beter en ook sneeuw was er in ruim voldoende mate.
Het eten in de hut deden we zelf en dankzij Jaap hadden we elke dag een 3-sterrenmaaltijd. De puntjes werden op de i gezet met de laatste training in het Lillehammer stadion. Na het ophalen van de startnummers, het waxen van de ski’s waren we helemaal klaar voor de start van deze tocht!
De grote dag
Het was een topdag, de dag van de wedstrijd, zo’n 5 graden onder nul, volop zon en een lichte wind tegen op de fjell. Die wind voelde soms als een storm door de vermoeidheid, maar het waren fantastische omstandigheden. De Birkebeiner(rennet) is een behoorlijk pittige marathon, omdat het begint met 19 kilometer klimmen met zo’n 600 hoogtemeters met na 15 kilometer ook nog een super snelle afdaling.
Pittig klimwerk
De eerste klim is echt zoeken naar het juiste tempo. Niet te hard want dan blaas je jezelf te veel op. Boven op de fjell is het dubbelstokken ook best pittig door de wind tegen en heb je het gevoel dat je nog steeds aan het klimmen bent.
De tweede klim tijdens de Birkebeiner is minder steil, maar omdat je al zo lang daarvoor hebt geklommen is de jus wel een beetje uit de benen. Hierna ga je richting Sjusjoen waar steeds meer mensen langs het parcours staan om je aan te moedigen en dan de laatste 11 km komt de afdaling! Een bloedsnelle afdaling mits je sporen hebt en dat hebben vooral de eerste startgroepen. Met 64 km per uur naar beneden sjezen is best een hachelijke snelheid.
Bij de achterste groepen is de afdaling al helemaal verremd en zijn er grote geulen onstaan. Dat haalt behoorlijk de snelheid eruit, maar het is ook een stuk lastiger om met vermoeide benen constant in de pflug te staan!
Topprestaties geleverd
De laatste 4 km wordt het vlakker met af en toe nog een klein bultje zodat je vol gas het Lillehammer skistadion in skiet. Een prachtig stadion bekend van de Olympische spelen in 1994. Maar wat erg knap was dat, op Reinier na (die helaas een knieblessure had) iedereen de finish heeft gehaald. Voor sommige was het behoorlijk afzien, maar toen ze er eenmaal waren was dat snel vergeten!
We hebben ook nog een bezoek gebracht aan de madshus fabriek, een erg leuke ervaring! Het was een fantastische reis!
